کد مطلب:23748 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:40

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

منظور از خود، در خودسازي چيست؟

در انديشه ديني انسان در شكل واقعي خودش ديده مي شود. يعني انسان در همه ابعاد انسان با حيوانات در هوش، حافظه و حواس و ادراكات حسي مشترك است. اما در استعدادهاي بزرگي مثل عقل، فكر، روح، اراده ، انتخاب و جنبه هاي ناشناخته، با حيوان تفاوت دارد. اين خود واقعي آدميست كه انسان بايد آنرا سامان دهد و به بهترين وضع بسازد شناخت اين خود و تربيت آن را دين به عهده گرفته است. و انسان را از ضايع نمودن خويش برحذر داشته. «والعصر ان الانسان لفي خسر».
گوياي همين حقيقت است. خسران و زيان آدمي بسيار بزرگ است اگر به اين خود نپردازد و به چيزهايي حقيرتر و پايين تر مشغول شود. باروري اين خود در بستر ايمان و باور خداوند و معاد است به همين خاطر قرآن كريم مي فرمايد: «الذين خسروا انفسهم فهم لايؤمنون; آنان كه خودشان زيان كرده اند پس همانها ايمان نمي آورند.»(2) در آغوش هدايت خداوند، انسان از اين زيان بزرگ كه به بلندي ابديت است، نجات مي يابد.
در قرآن مي خوانيم. كسي را كه خداوند هدايت نمود، پس او راه يافته است، و آنرا كه گمراه نمود پس آنانند زيانكاران.(3) پيامبران((عليهم السلام)) بارور كنندگان اين خود هستند.
امام علي((عليه السلام)) در نهج البلاغه مي فرمايند:
ليثيروا لهم دفائن العقول پيامبران آمدند تا در گنجينه هاي عقلي انسان، انقلاب و ثوره ايجاد كنند.

(بخش پاسخ به سؤالات )

ـــــــــــــــــــــ
(1)1 ـ سوره عصر، آيه 1.
2 ـ سوره انعام، آيه 12. 20.
3 ـ سوره اعراف ، آيه 178.

ـ92ـ